Çok beklediğim ve istediğim bir tırmanış vakti geldi. Artık yavaş yavaş üç binliklere doğru ilerliyorum. Kar kalkmadan çok isteğim Tunç Dağı (2650) tırmanışını ufuk ile beraber yapmaya karar verdim. Hafta içi kulüpten rota ve gerekli bilgileri aldım. Gerçi Ahmet abi pek gitmemizi istemedi ancak ben onu dinleme niyetinde değilim. Hem yeni aldığım malzemelerimi de denemiş olacağım.
Sabah 06.30 gibi yola çıktık. Erkenden yola çıkmamızın sebebi uzun rota olan feslikan yaylasından tırmanışa başlamaktı. Saat sekiz gibi yola çıktık. Kısa bir tırmanıştan sonra kar ile kaplı bölgeye ulaştık. Hava çok güzel her şey sanki bizim için ayarlanmış gibi. Kar erimeye başladığı için sertliğini kaybetmiş, kramponlarımızı kullanmamıza gerek almadı. Rotayı tam bilmediğimiz için yavaş ilerliyoruz. Yolumuzda krater ağızlarına benzeyen birçok kar çukuru var. Etraflarından dolana dolana ilerliyoruz. Yumuşak kar bizi yormaya başlıyor ve zaman zaman kaya tırmanışını göze alarak rotayı uzatıyoruz. Saat on olduğunda ufuk gene sızlanmaya başlıyor. Bu hafta bende de yorgunluk var. Neredeyse iki aydır her hafta sonu dağlardayım. Zirve ye yaklaştığımızı söylediğim bir tepeyi aşmak için ufağa aldırmayıp devam ediyorum. Ancak daha zirveye çok olduğunu da biliyorum. Ufuktan ayrılıp devam ediyorum aramız iyice açıldı. Tek sansımız son üç yüz metrede kar olmaması. Saat on iki gibi zirvedeyim. Şu an iki ay sonunda çıktığım en yüksek noktadayım. Yorgunluğumdan eser kalmadı. Tek başıma zirvede ufuğun gelmesini bekliyorum ve çok ama çok mutluyum. Zirve kar ile kaplı. Ufuğun gelmesiyle resim çektirip inişe geçiyoruz. Havanın bize sunduğu fırsattan istifade uzun uzun manzarayı seyredip çayımızı içiyoruz.
Derken günün en heyecanlı yerine geliyoruz. İnişte çocuklar gibi eğlenmeye kaymaya başlıyoruz. Güneş tepemizde altımızda kar kayak yaparak iniyoruz. Çıkarken dört saat uğraştığımız dağdan bir bucuk saatte iniyoruz neredeyse. Ancak araca ulaşmamız için 200 metrelik bir tepeyi daha tırmanmamız gerekiyor ve bu bizi inanılmaz yoruyor. 1700 metreden başladığımız tırmanışımız yedi saat sonra araca ulaşmamızla sona eriyor. Tunç dağı ile kış tırmanışı için sözleşip ayrılıyoruz
Sabah 06.30 gibi yola çıktık. Erkenden yola çıkmamızın sebebi uzun rota olan feslikan yaylasından tırmanışa başlamaktı. Saat sekiz gibi yola çıktık. Kısa bir tırmanıştan sonra kar ile kaplı bölgeye ulaştık. Hava çok güzel her şey sanki bizim için ayarlanmış gibi. Kar erimeye başladığı için sertliğini kaybetmiş, kramponlarımızı kullanmamıza gerek almadı. Rotayı tam bilmediğimiz için yavaş ilerliyoruz. Yolumuzda krater ağızlarına benzeyen birçok kar çukuru var. Etraflarından dolana dolana ilerliyoruz. Yumuşak kar bizi yormaya başlıyor ve zaman zaman kaya tırmanışını göze alarak rotayı uzatıyoruz. Saat on olduğunda ufuk gene sızlanmaya başlıyor. Bu hafta bende de yorgunluk var. Neredeyse iki aydır her hafta sonu dağlardayım. Zirve ye yaklaştığımızı söylediğim bir tepeyi aşmak için ufağa aldırmayıp devam ediyorum. Ancak daha zirveye çok olduğunu da biliyorum. Ufuktan ayrılıp devam ediyorum aramız iyice açıldı. Tek sansımız son üç yüz metrede kar olmaması. Saat on iki gibi zirvedeyim. Şu an iki ay sonunda çıktığım en yüksek noktadayım. Yorgunluğumdan eser kalmadı. Tek başıma zirvede ufuğun gelmesini bekliyorum ve çok ama çok mutluyum. Zirve kar ile kaplı. Ufuğun gelmesiyle resim çektirip inişe geçiyoruz. Havanın bize sunduğu fırsattan istifade uzun uzun manzarayı seyredip çayımızı içiyoruz.
Derken günün en heyecanlı yerine geliyoruz. İnişte çocuklar gibi eğlenmeye kaymaya başlıyoruz. Güneş tepemizde altımızda kar kayak yaparak iniyoruz. Çıkarken dört saat uğraştığımız dağdan bir bucuk saatte iniyoruz neredeyse. Ancak araca ulaşmamız için 200 metrelik bir tepeyi daha tırmanmamız gerekiyor ve bu bizi inanılmaz yoruyor. 1700 metreden başladığımız tırmanışımız yedi saat sonra araca ulaşmamızla sona eriyor. Tunç dağı ile kış tırmanışı için sözleşip ayrılıyoruz
